Ana Naya |
LA TREGUA
La gente,
habitualmente, aconseja libros, pero no saben cuál es el motivo por el que los
aconsejan realmente. Se escudan en que les han gustado, pero eso a mí,
personalmente, no me es de gran ayuda.
Debo
confesar que no soy una adicta a la lectura, y que sólo leo cuando es
obligatorio hacerlo, pero ahora sé que hago mal, puesto que a principios de
curso mi profesora de lengua castellana y literatura me mandó leer el libro que
lleva por título La tregua, de Mario Benedetti. Comencé a leerlo, sin mucho
interés al principio, pero a medida que iba leyendo me sumergía más y más en la
lectura, de tal manera que comparaba situaciones de mi vida con el argumento
del libro.
Al acabar,
fue cuando me di cuenta que está mal no buscar libros de lectura por uno mismo,
puesto que si mi profesora no me hubiese puesto este libro como lectura
obligatoria no me hubiesen embrujado las palabras que Benedetti fue redactando algún día en algún
lugar del mundo.
Debo
confesar que con este libro he reído y he llorado, pero sobre todo he
reflexionado como nunca antes un libro me pudo hacer reflexionar, y creo que
eso es lo que hace merecedor a los libros de llevar el título de mejor obra
literaria. Mi reflexión no solo ha sido sobre aspectos cotidianos, sino también sobre aspectos imprescindibles que a
lo largo de la vida iremos encontrando en nuestro arduo camino. No sé si eso es
lo que el escritor uruguayo ha pretendido al escribir esta maravillosa obra,
pero conmigo lo ha conseguido, por lo tanto lo felicito, y no sólo lo felicito,
sino que además se lo agradezco.
Ana Naya, 4º de ESO
Cando un libro cala tan fondo, non se pode sentir máis que unha satisfacción de plenitude.
ResponderEliminarSe ademais son unhas reflexións precisas e alentadoras, non se poden dar máis que os parabéns a Ana.
Muy buena esta breve reseña. Me ha animado a leer La Tregua y eso se agradece.
ResponderEliminar